Psikoloji Bozucu Şeyler 1

Bir insan nasıl hem güzel hem başarılı olabilir ki? Önümde tabii bunun çok örneği var, orası ayrı mesele ama hani nasıl ikisini birlikte yürütebiliyorlar? Bana sorsanız mesela "Sende başarı mı var güzellik mi?" diye, "İkisi de yok ki." Cevabını veririm. Hiçbir zaman kendimi güzel olarak tanımlamadım. Öyle tanımlanacak bir yanım yoktu çünkü. Halâ da tanımlamıyorum ama onun yanına bir de başarısızlık, hayal kırıklığı eklendi. Hayatının büyük bir kısmını (Aynur 15 yaşındasın maksimum kaç yıl olabilir demeyin) akademik başarı olmazsa seni sevmiyoruz gibi bir mottoya sığınarak geçirmişken şu anda bu hale gelmek beni de kahrediyor. Tabii annem A'ya giremeyeceğimi anladı ya veya ağladığımı görüyor ya, "Aynur A'da olsan da olmasan da bir şey olmaz, her türlü seni seviyoruz."  ayaklarına yatıyor da sen beni hep öyle yetiştirmişken ben senin bu sözlerine nasıl inanayım? Sayenizde (annem ve ağabeyimden bahsediyorum, başka kimseden değil) artık kendi gözümde de bir değerim kalmadı. Hatta öyle bir noktadayım ki sırf kendimi "cezalandırmak" için bir buçuk saat boyunca 9 derecede (ki baya rüzgarlıydı, pazar günü işte) oturdum ve aslında baya şey düşündüm. Özellikle de bunu yazarken baya düşüdüm, elim titreye titreye yazdım çoğunluğunu. Nasıl bir kafa yapısı içindeyim sormayın ama en son bu halde olduğum zamanlar 7. sınıftı. Herhalde iki yılda bir falan geliyor anlayamadım gitti. Ama sanırım bu sefer bu yolun sonunda ölüm var çünkü ben artık büyüdüm, anladım bazı şeyleri.