Para Yoksulluğu

 Para yok. Anca "para yok" zaten. Tek bahane edebilecekleri şey buymuş gibi insanlar her şeyi paraya bağlıyorlar. Desene direkt "Gelmek istemiyorum o partiye." diye. Tembelim de, yapmak istemiyorum de, hayır de direkt ya. Ne yapacak insanlar, yiyecekler mi seni bir şeyi yapmadın diye? Yani sanki öbür tüm bahaneler iyi de bu günah keçisi. Sanki tüm sıkıntıların nedeni para. Aileme bir şey soruyorum "Paramız yok." deniliyor. Ya sorduğum şey de uzun vadeli bir şey, o zamana kadar paranın olup olmayacağını nasıl bilebilirsin ki? Yok, anca hazırcevaplık zaten. "Param yok." deyince insan gidip rahatsız edemiyor aynı mesele hakkında. 

 Bazı şahsiyetler "Para, mutluluk satın almaz." diyorlar da alıyor. İnsanlar kendisine parayla eş dost bile alıyorken hala bazıları gidip "Aile her şeyden önemlidir." diyor. Eğer ki aile mutluluk getirseydi evlenenlerin 171 bini boşanmak istemezdi veya şiddet olan aileler ortaya çıkmazdı. Mutsuz çocuklar da olmazdı. Para her şeydir bir nevi. Abi, para mutluluk alabilir. Belki de bazı insanların parası olsaydı intihar etmezlerdi. Belki de ailesini geçindiremediği için kendisi bir yüz karası olarak görmüş ve bıçağı kalbine sokmuştu. Veya ailesinin bu sancılı yaşamı daha fazla yaşamaması için herkesi canına kıymıştı. Bu ve buna benzer aileler sırf para yokluğundan dağılıyorlar. Ve hatta insanlar sürekli aileleri "Para yok." dediği için büyüyünce hırsızlığa yöneliyorlar. 

Aman, yine bana mı kaldı sanki bu meseleler şu başımın belası dünyada? Ne yapalım işte; öbürleri düşünemeyince, bu konuları konuşunca dalga geçilince böyle yazıyor insan.