…kötü bir yüz kimsenin dikkatini dağıtmaz.

Sürekli dalga geçiliyorum. Kimin tarafından olduğu önemsiz. Ailem, arkadaşlarım, öğretmenlerim... Herkes. Büyük bir şaka gibi geliyor bazenleri burası bana. Bana şaka yapıyorlar da bir gün bitecek bu işkence diye bekliyorum ama bitmiyor. Yıllardır bekliyorum ben. 5 yıl oldu. Bir 3 yılım daha var. Bu şaka ne zaman bitecek? Beklemeli miyim daha yoksa kendimi şu kafamın üstündeki kırmızı boruya bir ip yardımıyla bağlamalı mıyım? Neyse ya; bunu eve gidince yaparım, rahatsızlık vermeyeyim şimdi kilomu falan taşımaz bu su boruları. Bir de bunun hakkında dalga geçilmek istemiyorum. Sırf insanlar bana değer versinler diye çoğu uğraştığım şeyi yapıyorum. Yoksa sizce ben salak mıyım da böyle işlerle uğraşıyorum? Sizce ben istemez miyim her boku yiyip ardından hala sevilmeyi? Ama hayır, olmaz. Neden? Çünkü maalesef ki günümüzdeki insanlar başkalarını çok çabuk kenara fırlatıverebiliyorlar. Bir de görünüşle de alakalı bir şey bu. Hiç duydunuz mu bilmem ama “pretty privilege” cidden var olan bir şey. Basitçe anlatmam gerekirse eğer ki güzel değilsen dinlenmiyorsun. Bu gerçekten de doğru bu arada. Sizce bu dalgalar nereden geliyor sanıyorsunuz? Tanrı’ya her gece soruyorum “Niye beni bu kadar çirkin yarattın?” diye. Normalde de tam olarak dinimi bilmem ama artık dışarıda kim varsa, ona yönelttiğim bir soru bu. 

İnsanlar beni dinlemediği için ben de yazmaya başladım. Yüzümü görmezlerse belki de dediklerimi dinlerler diye düşündüm. Çünkü o zaman kötü bir yüz kimsenin dikkatini dağıtmaz.