16:57

 Günaydın. Veya iyi akşamlar. Yine buradayım. Bir yere gitmiş gibi gözükmüyorum. Hala son birkaç yıldır olduğum aynı odadayım. Başım ağrıyor. Hiçbir şeye odaklanamıyorum. Tek bildiğim şey şeyin her zaman ayrı yazıldığı. Arkada bir tane amca açık, beynimin susmayan bölümü bir yandan onu dinliyor. Belki de beynimin bu kısmı susmadığı için başım ağrıyordur. Bilmiyorum. Çok işim var. Daha aslında o kadar işim var ki... Ama hiçbirini yapacak halde değilim. Gidip Podcast editlemem lazım, yazı yazacağım, ödev yapacağım, kitap okuyacağım... İşim var, yok değil ama bazen de sanırım dinlenmek gerekiyor. Her zaman düşünmek insanı öldürüyor. Tabii, benim her gün bir parçam intihar ediyor; orası ayrı mesele. Ben bunu yazarken saat 16.57. Tüm tatilimi hiçbir şey yapmadan geçiriyorum. Hayatımda hiçbir şey düzelmedi, zaten bir günde de düzelemez ama belki olur diye düşünmüştüm. Yine baskı yiyorum. Evden, ülkeden, okuldan, her yerden kaçmam lazım. Buralardan gitmem lazım. En kolay yol ölmek ama o da olmaz, bahsettim ondan daha önceden. Tekrar bahsetmeyeceğim. Öyle. Hayata bir şekil devam. Ama yazmak iyi geliyor (Ara sıra) deneyin.