Yazmak.

Sanırım yazmak doğuştan geliyor. Cidden diyorum, etrafımdaki insanlara bakıyorum. Herkes resmen şair, yazar. Hocalar derste bir şeyler yazmamızı istiyorlar, adamlar şaheser ortaya çıkarıyorlar. Bir de kısa sürede ya, on dakikada falan. İşte ben de ne yapayım, hala de'nin ayrı mı bitişik mi yazıldığını bile algılayamıyorum. Yazmakta çok zorlanıyorum. Eğer ki biri benden yazmamı isterse direkt "Yok hocam benden olmaz." diyorum. Artık direkt yapıştırdığım bir cevap haline geldi bu. 

Uzun yıllardır hiç yazmayı denemedim. Neden olduğunu ben de bilmiyorum. Belki utanmaktan, belki de başka bir şeyden. Belki de benden daha iyilerinin olduğunu bilmektendir. Beni bu çok bozuyor, onun da farkındayım ayrıca. Eğer ki benden daha iyi biri varsa neden deneyeyim ki, benim düşünce tarzım bu. Bunu değiştirmem gerekiyor, biliyorum, ama olmuyor. "İlgi alanım değil." diyorum, "Yeteneğim yok." diyorum ama içten içe biliyorum ki bunların hepsi bahane. Bahanelerle yaşıyorum bu hayatı. Belki bu bahaneleri kenara bıraksam, belki-

Bundan dolayı yazmaya karar verdim; yıllar sonra, ilk defa.