Saat 01.25

Şu an saat 01.25. Yatağımda tek başıma oturmaktayım. Yanımdaki herkes uyuyor. Yarın sınavlarım var, uyumam lazım. Ama ben ayaktayım. Ayakta olmak istediğimden değil, uyuyamıyorum. Düşünüyorum. Düşüncelerim beni boğuyor. Tiktok kaydırmak belki bu düşüncelerimi bastırır sandım, işe yaramadı. En sonunda her türlü düşüncelerimle baş başa kalıyordum. Yazayım dedim, yeni bulduğum garip ama rahatlatıcı bir yöntem olsa da hemen bünyeme almıştım bunu. Gece boyunca 7 tane yazı yazdım. Hiçbiri susturmadı benliğimi, içimdeki sesimi. Hâla haykırıyor. Susmak istemiyor, her gün yeterince susturulduğunu düşünüyor. Ben de buna katılıyorum ama bugün olmaz, asla olmaz. Yarın benim altı sınavım var ya. Uykusuzluktan kalırım ortada diyorum ama yok, dinletemiyorum. Bu iç seslere bir kanun falan düzenlemek lazım saat gece on ikiyle saat sabah yedi arasında hiçbir iç ses konuşamaz diye. Uyuyamıyorum ya uyuyamıyorum. Şimdi tekrar deneyeceğim. Belki uyurum. Uyuyamazsam gidip kendime Pamuk Prenses falan açacağım herhalde en sonunda.